Każdy się komunikuje, nie każdy się porozumiewa – cz.3

Zachęcamy do lektury ostatniej części artykułu dotyczącego efektywnej komunikacji, który napisała p. Dagmara Nasulicz. Jednocześnie przypominamy, że Panią Dagmarę będziemy mogli usłyszeć podczas kolejnej edycji Teacher Development Day p.t. “Komunikacja na drodze do porozumienia”, już 27. marca! 🙂 Miłej lektury!

Na koniec chcę powiedzieć o przepisie „Taniec ku olśnieniu” i schodach do nieba, ściśle z nim powiązanym.

Taniec ku olśnieniu to termin ukuty przez Davida Rockaⁱ, który proponuje strategię sześciu kroków, aby osiągnąć lepsze rezultaty w pracy. Kroki te głownie dotyczą sposobu, w jaki się komunikujemy, natomiast jeden z nich – Taniec ku olśnieniu – skupia wszystkie techniki do tej pory opisane. Czwarty krok strategii – taniec ku olśnieniu składa się z czterech elementów. Na początku pytamy rozmówcę o pozwolenie na rozmowę, czy jest odpowiedni moment czy mamy serce do dyskusji. Następnie stosujemy umiejscowienie, inaczej zakotwiczenie. Tutaj odpowiadamy na pytania: „dlaczego?” „kiedy?”, „jak?” i „co?”, zakreślamy kontekst naszej rozmowy. Kolejno przechodzimy do pytań o myślenie, tzn. pozwalamy rozmówcy na samodzielność, unikamy pytań „dlaczego?” używamy „co?”, „w jaki sposób?”. Jesteśmy klarowni, odrzucamy szczegóły, nasze osobiste filtry, interes własny oraz zapominamy o czułych punktach. I wreszcie stosujemy klaryfikację, czyli wydobywamy esencję z wypowiedzi. Taniec olśnienia jest bardzo skorelowany z metodą schodów do nieba (Rys. 1). Ta strategia pokazuje, ja ważne są działania poprzedzające właściwą rozmowę. Większość dialogów rozpoczyna się na trzecim stopniu i kończy na trzecim, w najlepszym razie na czwartym. Natomiast, by komunikacja była skuteczna, ważne są też etapy przygotowawcze; dostrojenia się i zawarcia kontraktu, a po właściwej rozmowie zbudowanie pomostu w przyszłość. Pomost daje nam nadzieję na kolejne dobre spotkanie i wzbudza wiarę w powodzenie powziętych ustaleń.

(Rys.1)

Wśród zaprezentowanych sposobów na skuteczną komunikację można dostrzec wiele wspólnych składników. Od strony technicznej w Porozumieniu Bez Przemocy M. Rosenberga i w Tańcu ku olśnieniu występują cztery elementy: W PBP spostrzeżenie-uczucie-potrzeba-prośba, a w Tańcu pytanie o pozwolenie-umiejscowienie-pytania o myślenie-klaryfikacja. Od strony merytorycznej wszystkie metody: PBP, Trójkąt wygrywający, Taniec ku olśnieniu i schody do nieba zakładają troskę o rozmówcę, aktywne wsłuchiwanie się w jego słowa, szukanie samego siebie, w tym co słyszymy, dostrzeganie potrzeb i prawdziwego celu komunikacji. Integracja tych elementów sprawi, że nasze rozmowy, z dużym prawdopodobieństwem, zakończą się porozumieniem.

To już koniec przeglądu skutecznych przepisów na porozumienie się. Który będzie najsmaczniejszy zależy od Ciebie. Jednak, żeby się tego dowiedzieć dobrze, jeśli choć raz poprowadzisz rozmowę według jednego z nich. A może wybierzesz poszczególne składniki i stworzysz swój własny przepis na porozumienie? Bez względu na to, jaką opcję wybierzesz, pamiętaj o głównych elementach, bez których żadna komunikacja nie odniesie pozytywnego efektu: szczerości, empatii, sercu, szacunku, wdzięczności i zaufaniu. Komunikacja jest kluczowym komponentem ludzkiego życia: „osoba istnieje, tylko zwracając się u drugiemu człowiekowi, tylko poprzez drugiego człowieka może siebie poznać, tylko w drugim człowieku może siebie odnaleźć” (Emmanuel Mounier)ⁱⁱ

ⁱ Rock, David Ciche przywództwo. Sześć kroków do polepszenia efektywności w pracy, Rebis, Poznań 2019

ii Gadacz Tadeusz, O umiejętności życia, Wyd. Iskry, Warszawa 2013

Tekst: Dagmara Nasulicz